Nog even en het pilotjaar “nieuwe visitatie” wordt afgerond. Met de op – en aanmerkingen wordt rekening gehouden m.b.t. het schrijven van de nieuwe handleiding visitatie . Het beleidsplan 2013-2016 “De Nederlandse Dalton Vereniging beleeft haar kernwaarden” is al aardig op weg om te kunnen overzien of onze herijkte daltonidentiteit ons dalton gedachtegoed heeft versterkt. Tijd voor een “witte klompendag”. ….Op de zondag stond er voor de boer een stel witte klompen klaar om aan te trekken. Op de witte klompen werd een gang gemaakt om de akker of weide te overzien. Wat was er de afgelopen week gebeurd, hoe stond het land en vee erbij en welke zaken moesten er de komende week worden opgepakt. Als het even meezat dan werd er terplekke afgestemd met een “broerboer”of “zwagerboer”. De reflectie werd vervolgens afgerond met het drinken van een goede borrel. Kende het onderwijs ook maar van dit soort
“witte klompendagen”. Een keer goed stilstaan bij die dingen die er echt toe doen om ons onderwijs te beleven is geen overbodige luxe. De waan van de dag heerst echter en het tempo van opgelegde veranderingen is zo hoog dat het vrijwel ondoenlijk is om het bij te houden, laat staan fatsoenlijk te implementeren. Met de invoering van online administratiepakketten en leerlingvolgsystemen rolt het ene na het andere overzicht uit de computer. Leerlingen worden uitdraaien vol met gekleurde vakjes. Leraren worden draaierig van de administratieve ballast. Bij het eerste idee van houvast en beklijving veranderen de overzichten van kleurtjes en worden normeringen aangepast. Want de lat moet hoger. Door deze opbrengstenverdwazing in een zeer beperkt deel van ons totale onderwijsaanbod wordt het een zaak van falen of slagen. Het
onderwijs heeft er de afgelopen decennia toe bijgedragen dat de zwakkere leerlingen voldoende werden toegerust om mee te kunnen komen in onze samenleving. De waardering voor deze inzet wordt de laatste jaren overschaduwd door opeenvolgende politiek verantwoordelijken die hoog van de daken roepen dat we veel te weinig oog hebben voor de betere leerlingen. Als we ons nu eens gaan focussen op de betere leerkrachten, die zonder betutteling er voor zorgen dat
leerlingen met plezier naar school gaan, zich breed ontwikkelen en persoonlijke groei doormaken, dan zal het kind kunnen zeggen: “De opbrengst dat ben ik”. Als leerkrachten de gelegenheid krijgen om meer van elkaar te leren, hun talenten beter kunnen benutten in een flexibelere schoolorganisatie en de druk op deelopbrengsten wordt verlaagd, dan zal het plezier in het werk weer terugkomen en de leerlingen weer kunnen genieten van hun enthousiaste juf of
meester. Het is echt de hoogste tijd om “de witte klompen aan te trekken”.
Willem Wagenaar,
voorzitter
Deel deze pagina
Uitgelicht
