Dalton en de staat van het onderwijs
Vorige week verscheen het jaarverslag van de inspectie van het onderwijs met de titel: “De staat van het onderwijs”.
Een bloemlezing:
Grote verschillen in kwaliteit basisscholen met een vergelijkbare populatie. De uitstroomprofielen kunnen twee niveaus schelen bij leerlingen met een vergelijkbare eindtoetsuitslag. De opbrengsten van ons rekenonderwijs zijn al jaren dalende. Nederland staat bovenaan als het gaat om de segregatie van ons onderwijs. Rijke ouders maken veel gebruik van huiswerkbegeleiding, waardoor de kansen van hun kinderen toenemen op een hogere opleiding. Mondige ouders dwingen hoger advies af. De werkdruk in het onderwijs is te hoog. Passend onderwijs is knellend geworden. Gedragsproblematiek neemt volgens leerkrachten toe. Op de pabo’s stromen steeds minder studenten in met een VWO achtergrond. Er is al sprake van een chronisch tekort aan invallend personeel. Beloningen in het onderwijs zijn niet marktconform. Mannen kiezen nog amper voor de Pabo. De vrijheid van onderwijs heeft onvoldoende bijgedragen aan de kwaliteit van ons Nederlandse onderwijs.
Ik kan nog wel even doorgaan met het opsommen van wat er allemaal niet deugt aan ons onderwijs. Volgend jaar zal het niet beter zijn. Is het eigenlijk wel eens goed geweest? Heeft de samenleving haar rug gekeerd tegen de toekomst?
Leef ik op een roze wolk als ik enthousiast geraak van leerkrachten die het maximale uit het kind halen? Zeker weten van niet. Ik geniet van mijn collega’s die elke dag met de kernwaarden van Dalton en optimaal gebruik makend van ICT middelen lessituaties creëren die zeer de moeite waard zijn. Leerlingen worden uitgedaagd het beste uit zichzelf te halen en voelen zich eigenaar van hun eigen leerproces. En elke keer willen we verbeteringen aanbrengen die ook extra inspanningen vragen. Met passie en plezier wordt er professioneel gewerkt. De normjaartaak is voor deze collega’s een belediging. Dagelijks werken ze hun eigen uurloon omlaag. Zullen ze gemist worden als ze er niet meer zijn?
Stop! Hou op!
Samenleving en politiek sluit het onderwijs in jullie armen. Zorg voor een fatsoenlijke marktconforme beloning, investeer in kleinere klassen ontlast de leerkracht van de enorme administratielast en geef de man en vrouw voor de klas het respect dat ze verdienen. Een leerkracht die alle tijd en aandacht kan geven aan de leerling, kan leren van zijn collega’s en gewaardeerd wordt door de ouders van het kind. Kortom: VERTROUW.
Willem Wagenaar
voorzitter NDV
Deel deze pagina
Uitgelicht
