Je kunt de TV of radio niet aanzetten of er worden kopstukken van politieke partijen geïnterviewd. Bekende koppen, nieuwe koppen, koppen met een ‘functie elders’. Vol vuur preken zij voor eigen parochie of proberen ze met voorgekookte oneliners de grote groep zwevende kiezers te verleiden op hun partij te stemmen.
Wel een financiële doorrekening, geen financiële doorrekening, zorgen, problemen, dingen die ze nu toch echt anders willen gaan doen. Doorgewinterde debaters zijn het, die hebben geleerd wat raakt, hoe je de emotionele onderbuik raakt en in beweging krijgt. Weinig met elkaar, veel tegen elkaar en veel reflectie op wat een ander allemaal niet goed doet.
Opvallend afwezig in de debatten, op hier en daar een bijzinnetje na, is het onderwijs. Er zijn verschillende onderzoekers en journalisten die de partijprogramma’s hebben doorgespit op onderwijsthema’s. Het resultaat daarvan is mager: er staat vrij weinig over in.
Zo makkelijk als de politiek de oplossing voor brede maatschappelijke vraagstukken over de schutting van het onderwijs weet te gooien, zo moeilijk leveren ze een bijdrage aan de oplossingen voor de vraagstukken IN het onderwijs.
Waar klassengrootte, toetsdruk, afgenomen welbevinden van leerlingen en een almaar toenemend leraren- en schoolleiderstekort schreeuwen om een toekomstbestendige visie op onderwijs, blijft het vanuit de politiek angstvallig stil.
En natuurlijk, er zijn geen pasklare, eenvoudige oplossingen voor veelomvattende thema’s als het lerarentekort. Maar je zou toch hopen dat er op basis van een visie op de rol van het onderwijs in de samenleving meer meegedacht zou worden.
Tijdens Corona heeft heel Nederland de diepere en essentiële waarde van onderwijs ervaren. En dat de rol van de leerkracht, docent en andere betrokkenen op de scholen daarbij bovenaan staat. Het collectieve geheugen vergeet snel. We zijn weer op de oude voet doorgegaan in een ook al vóór Corona knellend en krakend systeem. Welke politicus durft het aan en presenteert een visie op onderwijs die het systeem te discussie durft te stellen? Ik verwacht er nu niet veel van. Gelukkig zijn wij daltonmensen zonder vrees. Wij doen het zelf, met lef. En soms tegen de klippen op. Misschien moeten we toch eens wat onderwijswoordvoerders na de verkiezingen uitnodigen op onze mooie daltonscholen. Wie weet leren zij daar dan ook wat van!
Overigens: ik heb de oplossing ook niet… Binnen een systeem veranderen is moeilijk. Er staan wetten in de weg en praktische bezwaren. Meer ruimte voor scholen, voor leerlingen, voor leraren zou helpen. Meer vertrouwen, dat de professionals IN het onderwijs samen de juiste dingen doen. Meer controle en alarmerende berichten over niveaudaling, zonder tegelijkertijd te benoemen dat we dat onder hele moeilijke omstandigheden voor elkaar proberen te krijgen, helpen niet.
Het onderwijs is een van de mooiste een maatschappelijk relevantste sectoren om in te werken. En dat doen we graag. En nu graag een bijpassende waardering en een waarderende blik: daar groeien we van!
Elvira van den Hoek
Deel deze pagina
Uitgelicht
