We beleven onrustige tijden in onze westerse samenleving. De economische malaise veroorzaakt door de bankencrisis en de slechte economische staat van een aantal westerse landen wordt overschaduwd door de enorme stroom aan vluchtelingen die hun heil en zekerheden proberen te vinden in veiliger gebieden. Na vaak een levensgevaarlijke en dure tocht van duizenden kilometers aankomen in een land waar een groot deel van de bevolking niet op je zit te wachten is dan je lot. Het splijt onze samenleving en tast ons vertrouwen in elkaar aan. Toen ik laatst vakantievrienden in Zwolle bezocht werd ik aangenaam verrast door het feit dat zij daadwerkelijk activiteiten ontplooiden met vluchtelingen. Samen sporten, samen eten en samen delen is dan de concrete vertaling van vluchtelingen welkom heten. Ik voelde dat ik tekort was geschoten door alleen maar mijn sympathie te laten blijken. “Geen woorden maar daden”. De focus op de vluchtelingen werd wreed verstoord door de onmenselijke aanslagen in Parijs en het sociaal verlammen van Brussel, de hoofdstad van Europa, door de aanhoudende dreiging van terroristen. De basis van onze Westerse samenleving wordt geweld aangedaan, het vertrouwen in de ander in het publieke domein. Dat de schrik er goed inzit maakte ik de afgelopen week op twee momenten mee. Allereerst tijdens mijn wekelijkse snookeravond toen we echt flink schrokken van een paar vuurwerk donderslagen bij de voordeur. De tweede keer was een paar dagen later toen de woonwijk werd opgeschrikt door heel veel sirenegeluid van politieauto’s die afkwamen op het gebeuren dat een woonhuis onder vuur was genomen. Het is dan haast niet voor te stellen welk een traumatische ervaring de bijna slachtoffers in Parijs hebben opgedaan. Het vertrouwen in de ander is dan vrijwel onherstelbaar kapot gemaakt.
Het valt op school ook bijna niet uit te leggen aan de kinderen die zoals elke dag vol vertrouwen hun school bezoeken. Ik werd blij verrast door het volgende filmpje dat de gevoelens van een klein kind weergeeft en het vertrouwen dat de vader ervan naar zijn kind uitstraalt: https://www.youtube.com/watch?v=xkM-SDNoI_8
Vertrouwen als basis van ons handelen en sociale interactie in het daltononderwijs wil ik daarom met nog grotere overtuiging onder de aandacht brengen van een ieder die zich verbonden voelt met ons onderwijs. Blijf vertrouwen op je leerlingen, de ouders ervan, je collega’s en op jezelf. In tijden van grote sociale spanning en maatschappelijke ontsporingen worden onze kernwaarden gebezigd en verspreid door politiek verantwoordelijken alsof ze in pakketjes op de plank liggen. Dat het een duurzaam proces vereist dat altijd gekoesterd moet worden, wordt, als de sociaal- maatschappelijke spanning wegebt, door dezelfde politiek verantwoordelijken weer op een zijspoor gezet. We blijven ieder kind daltononderwijs gunnen. Onderwijs dat blijvend oog heeft voor persoonlijke ontwikkeling van de jongvolwassene om later een volwaardig lid te kunnen zijn van onze samenleving.
Een samenleving die te weinig belang hecht aan haar onderwijs en daar ook te weinig in investeert, zal tot een gezonde heroverweging moeten komen. Investeren in onderwijs betaalt zich altijd uit. We moeten voorkomen dat kinderen in achterstandssituaties terecht komen. Zij hebben juist meer tools nodig om een toekomst op te bouwen en verdienen de beste docenten.
Willem Wagenaar
voorzitter
Deel deze pagina
Uitgelicht
