– Wat kost het om het faillissement van een ziekenhuis te voorkomen?
– Hoe hou je de samenleving veilig?
– Wat moet er gebeuren om kinderen les te blijven geven?
– Wat is er overgebleven van onze sociale welvaartsstaat?
Bovenstaande vragen houden mij in hoge mate bezig.
We prijzen ons gelukkig, maar dat is niet af te meten aan de staat van de meest basale ankers van onze samenleving: zorg, veiligheid en onderwijs. Waar is het mis gegaan? In onze drang om hogerop te komen hebben we de posities van de verpleger, agent en onderwijzer ondermijnd. De lage salariëring en afnemende status van deze beroepen is in mijn ogen oorzaak nummer 1. De agent en de ambulancebroeder worden op straat met onnodig geweld geconfronteerd. Vorig weekend nog waren het NAC supporters die zich met geweld tegen de politie keerden. Ook in het onderwijs wordt in toenemende mate druk uitgeoefend door ouders die verhaal komen halen omdat hun eigen schatteboutje het natuurlijk nooit gedaan heeft. Daar waar het in de samenleving ontspoort, ontstaat de volgende opdracht aan het onderwijs om er maar iets aan te doen. De combinatie van laag aanzien, lage salariëring, hoge werkdruk, onnodige administratieve last en kop van jut maakt weinig mensen enthousiast om daar bij te horen.
Vallende bladeren stemmen mij droef.
Toch weet ik dat het afstervende blad veroorzaakt wordt door het ontstaan van nieuw leven in de vorm van de knop van een jong blad. Maar dan moet de boom wel gezond blijven uiteraard.
We staan de komende jaren voor de opdracht om de samenleving te revitaliseren door stevig te investeren in ambtenaren in de publieke sector. Dit begint met het koesteren van de mensen die er al zijn om vervolgens ruim baan te maken voor jongeren die de ruimte wordt gegeven om in hun vak te groeien zonder al te veel belemmeringen. Hiertoe zullen met name politici hun verantwoordelijkheid moeten oppakken door stevige maatregelen te nemen om ons land weer socialer te maken. Investeringen in de publieke sector waardoor zorg, veiligheid en onderwijs weer volop toegankelijk worden. De diender weer voornamelijk op straat, de verpleegster aan het bed en de leerkracht weer voor de klas om alle aandacht te geven aan de burger, de patiënt en de leerling. Om het lerarentekort terug te dringen zouden we een pakket aan maatregelen moeten nemen:
- Opleidingen verkorten en het leren in de praktijk laten toenemen
- Geen collegegeld meer op de PABO
- Parttimers uitnodigen langer te werken
- Onderwijstijd verkorten
- Vierdaagse schoolweek introduceren
- Salaris verhogen
- Werkdruk verlagen door vermindering administratieve last
- Collegiale consultatie verplichten
- Conciërges aanstellen op iedere school
- Aantrekkelijk maken voor gepensioneerden om weer voor de klas te gaan
- Bemiddelen in het verkrijgen van een betaalbare woning
- Huisvestingsnormen schoolgebouwen vergroten.
Als de herfstbladeren gevallen zijn wordt het eerst winter, laat het alsjeblieft snel lente worden. Ik kijk nu al uit naar al die uitbottende knoppen.
Op korte termijn wens ik ruim 600 congresgangers een waardevol daltoncongres toe op woensdag 7 november aanstaande.
Met vriendelijke groet,
Willem Wagenaar
voorzitter NDV
Deel deze pagina
Uitgelicht
