Vanaf de uitbraak van COVID 19 lijkt het wel of alle ontwikkelingszin even stilstaat. Ik weet niet hoe het jullie vergaat, maar de normale blik op de ontwikkeling van ons onderwijs lijkt wel een soort van verduisterd. Er hangt een donkere wolk boven onze scholen en we houden net aan het hoofd boven water. Het vraagt ook om andere energie waar de batterijen snel van leeglopen. De waan van de dag heerst. De constante zorgen om voor elke groep elke dag een leerkracht te hebben is voor menig schooldirecteur een enorme puzzel geworden. Het gewone lerarentekort is ongewoon geworden. Moeten we niet maar gewoon accepteren dat dit een verloren jaar is geweest.
Nu nog even roeien met de riemen die we hebben en ons vervolgens richten op betere tijden. Tijdens de komende donkere wintermaanden ons voorbereiden op een nieuwe tijd van samenkomen. We hebben er reuze zin in om weer te gaan visiteren, elkaar te ontmoeten en van elkaar te leren. Ook verheugen we ons op een daltoncongres in het najaar van 2021. Nieuwe energie met een ander bewustzijn. Hoe kijken we later terug op 2020? Reflecteren we op een donker gat of putten we er juist energie uit. Ik hoop op het laatste. Het zou mooi zijn als we nader tot elkaar komen en ook meer begrip voor elkaar kunnen opbrengen en een levensstijl kunnen gaan opbrengen die ons milieu koestert. Minder meer, maar dan wel van hoge kwaliteit.
Willem Wagenaar
Voorzitter
Deel deze pagina
Uitgelicht
