Er bestaat in het onderwijs een niet te stuiten drang om het steeds beter te willen doen. Al verslechteren de omstandigheden en neemt het tekort aan onderwijsgevenden dramatisch toe, toch willen we het beter doen. Van alles en nog wat waarvan onze samenleving heeft bedacht dat maar in ons onderwijs op te lossen. Van burgerschapsvorming tot techniek, van fluorspoelen tot hoofdluisbestrijding, van kinderpostzegels tot sponsorlopen voor een goed doel, het kon niet op. En telkens als de inspectie haar jaarverslag presenteerde kregen we te horen dat we het niet beter deden op het gebied van reken- en taalonderwijs.
We zakten op de internationale ladders. Het altijd maar beter willen doen in relatie tot verminderende prestaties heeft er toe geleid dat we gewend zijn geraakt aan teaching to the test. Deze focus heeft gezorgd voor verschraling van ons onderwijs. De leerkracht werd een schakel in een cito-omgeving waar alles werd omgezet in meten, controleren en afrekenen. Scholen die aanwijsbaar zorgden voor een veilige haven voor leerlingen die door welke omstandigheid dan ook moeite hadden om mee te komen, werden door de inspectie aangepakt.
Ook sommige daltonscholen hebben in zo’n situatie verkeerd. Tien jaar geleden heb ik nog 5 daltonscholen bezocht die het predicaat “zeer zwak” hadden gekregen. Door een verstevigde inzet op onze daltonkernwaarden is het deze scholen toen gelukt om weer tot voldoende opbrengsten te komen. Inmiddels is ook de inspectie tot de conclusie gekomen dat de harde opbrengsten niet alleen zaligmakend zijn voor goed onderwijs. We hebben daar namens de NDV ook veel aandacht voor gevraagd. Door het verstevigen en uitbreiden van onze kernwaarden hebben we de afgelopen jaren geïnvesteerd in de persoonlijke ontwikkeling van onze leerlingen. Naast leerdoelen hebben we ook ik-doelen geformuleerd om de persoonlijke ontwikkeling te kunnen monitoren. Juist het verband tussen onze kernwaarden en het naleven op leerling, leerkracht en schoolniveau hebben ervoor gezorgd dat het een stevig fundament is geworden.
Natuurlijk wordt er ook op reguliere scholen aandacht besteed aan zelfstandigheid, samenwerking enz., maar het blijven losse bouwstenen, dalton zit niet zozeer in de bouwstenen maar meer in de specie die de bouwstenen verbindt en er voor zorgt dat het een stevig muurtje wordt. Ook in de komende jaren zullen we het lef moeten hebben om de school niet alleen als leerinstituut maar ook als vormingsinstituut te blijven zien. De school is tenslotte de plek waar jongvolwassen uit verschillende sociale lagen en culturele achtergronden met elkaar leren leven. De basis leggen voor een samenleving waar we samenleven met waardering en respect naar elkaar. Het is goed zijn dat we laten weten dat we niet meer kunnen doen met minder. Ik hoop dat het kabinet het onderwijs weer een meerwaarde gaat geven, zodat we weer in onze kracht komen te staan.
Willem Wagenaar
voorzitter
Deel deze pagina
Uitgelicht
