Daar waar we normaal in de maanden maart, april en mei de drukste daltonmaanden van het jaar beleven, is het nu stil, oorverdovend stil. We hadden zo graag scholen gevisiteerd, inspiratiemiddagen verzorgd, het nieuwe visitatiekader geïntroduceerd en van elkaar geleerd. Daarvoor in de plaats zijn de scholen druk bezig geweest om onderwijs in digitale vorm te creëren. Ook hebben we Teams-overleg of Zoom-overleg leren voeren om de nodige zaken met elkaar af te stemmen. We hebben ons meer dan ingespannen om het onderwijs en overleg door te laten gaan.
En toch bleef het stil.
Het gemis aan het geluid van grote groepen spelende en lerende kinderen doet me wederom beseffen dat de school er in eerste instantie voor bedoeld is om samen te zijn, van elkaar te leren en samen te leven. Daar kan geen zolderkamertje of eettafel thuis tegenop.
Met zeer grote waardering heb ik mogen bemerken dat ouders de afgelopen Coronaweken hun uiterste best hebben gedaan om hun kind(eren) aan het leren te krijgen en te houden. Met de meest goede bedoelingen werd uitleg gegeven op een wijze die de kinderen van school uit niet gewend waren. De stress zal in veel gezinnen per week zijn toegenomen. Toch ook veel ouders, met name vaders, gesproken die deze interactie met hun kind(eren) als zeer waardevol hebben ervaren.
Na de meivakantie mag het basisonderwijs weer stapsgewijs opstarten. Hele dagen naar school, twee dagen per week. Soms in hele groepen meestal in halve. Veel kinderen en collega’s zien er naar uit om elkaar na 8 weken weer te ontmoeten en de draad weer op te pakken. Dat laatste is makkelijker gezegd dan gedaan. Waar pak je bij ieder kind de draad weer op? De niveauverschillen zijn alleen maar toegenomen en dat wordt onze volgende uitdaging om daar weer handen en voeten aan te geven. Het onderwijs heeft laten zien dat ze snel kan schakelen en grote veranderingen snel kan doorvoeren. Je kan wat aan ze overlaten dus…….minister, inspecteur en bestuurder geef de onderwijsgevende het vertrouwen terug en beloon ze beter, net zoals al die andere mensen die de vitale beroepen bezigen.
Is deze Corona crisis nodig om tot het besef te komen dat er in onze samenleving vitale sectoren verwaarloosd zijn geraakt. Onderwijs, zorg en veiligheid hebben zich tot vlak voor de Coronacrisis laten horen en aandacht gevraagd voor een betere beloning en minder werkdruk. Daarvoor in de plaats hebben we applaus gekregen, maar daar kan de agent, verpleegster en leerkracht de hoge huur niet van betalen. De minister van financiën schijnt diepe zakken te hebben sinds de Coronacrisis. Daarna ook?
Namens het bestuur van de NDV wens ik jullie allen een goede gezondheid toe en dat het Coronavirus maar snel aan ons voorbij mag gaan.
Willem Wagenaar
voorzitter
Deel deze pagina
Uitgelicht
