Er blijven steeds minder sociale oefenplaatsen over om je als jong volwassene voor te bereiden op onze ingewikkelde samenleving waar de grenzen tussen de werkelijke – en digitale omgeving steeds meer in elkaar overlopen. Sociale groei is voor een groot deel afhankelijk van de omgeving waarin je verkeert. De basis is natuurlijk het gezin waarin je opgroeit. Als ik terugdenk aan mijn eigen jeugd dan zijn er veel verschillende sociale oefenplekken voor mij geweest. Natuurlijk de kleuterschool gevolgd door de lagere school en de middelbare school. Ook bezocht ik op de zondag de zondagsschool. Hier kwam ik andere kinderen tegen dan op school of op straat. De bijbelvertelling stond er centraal en daarnaast was er ruimte voor spel en samenwerken.
Buitenspelen op straat kende ook vele verschillende sociale contexten. Uiteraard het spelen met de kinderen uit de straat, maar ook een paar straten verderop of voetballen bij de dijk of sluis. Met andere kinderen knikkeren, met weer anderen hutten bouwen of later fikkie stoken. Op woensdagmiddag ging ik naar het buurthuis om aldaar te gaan figuurzagen of toneel te spelen. Later ben ik op een voetbalclub gegaan waar getraind moest worden om tot een betere prestatie te komen. De sociale kringetjes waren zeer verschillend van elkaar en in elk kringetje moest ik mijn plek vinden. Dat betekende voor mij enerzijds aanpassen en anderzijds op mezelf vertrouwen. Zo was ik in het ene sociale verband een leider, in het andere een volger en ook soms het buitenbeentje. Aanvoerder en een vaste waarde in het ene jeugdelftal en in het andere elftal moest ik knokken voor mijn plek en stond ik regelmatig reserve. Door al deze ervaringen heb ik ruim de kans gekregen om mij sociaal te vormen en kon ik er achter komen in welke omgeving ik mij het meest prettig voelde. Zo leerde ik ook op mijzelf te vertrouwen en mijn plek in een onbekende sociale omgeving makkelijker te vinden.
Ik ben mij bewust van het feit dat er veel sociale oefenplekken verdwenen zijn of dat zij niet meer gemakkelijk te creëren zijn. Buitenspelen wordt minder gedaan als de omgeving niet als veilig wordt beschouwd. Buurthuizen zijn zo goed als verdwenen en de kerk heeft ook een beduidend kleinere sociale plek gekregen voor de jeugd.
De sociale oefenplek (lang leve de leerplicht) is de school. In toenemende mate moeten we ons er van bewust zijn dat het voor veel kinderen ook een steeds belangrijkere plek is buiten het gezin. Is het dan ook niet logisch dat de school aan een herwaardering toe is. Leren kunnen we overal. Het internet geeft ons de gelegenheid om ons overal en altijd informatie te verschaffen en het leren van wie dan ook mogelijk te maken. De school is niet meer de unieke plek om te leren. Zeker de Daltonschool zou de sociale oefenplek moeten zijn. Onze basis is vertrouwen. Vertrouwen in je zelf en in elkaar. Samen tot opbrengsten komen. Persoonlijke ontwikkeling doormaken door sociaal te oefenen en te groeien binnen de mogelijkheden die de school te bieden heeft.
Samen leren door samen te leven. De samenleving wordt er rijker van.
Willem Wagenaar
Voorzitter
Deel deze pagina
Uitgelicht
