Ik gedraag mij als een droge spons in een plas water als het gaat om het opnemen van het dagelijkse nieuws. Overdag luister ik vrijwel alleen maar naar radio 1. Een prettige bijkomstigheid is dat het ook de sportzender is van de publieke omroep. De dagelijkse misstanden worden hierdoor prettig verstoord door een wedstrijdverslag. Tot het moment zich voordoet dat ze op het veld ook elkaar de hersenpan willen inslaan. De WK wedstrijd Nederland-Argentinië was hier een voorbeeld van. Het volgen van politieke beschouwingen vind ik ook interessant, totdat ze elkaar verbaal meer dan onheus bejegenen. Af en toe raadpleeg ik enkele nieuwsapps om te lezen of ik iets gemist heb. De donkere dagen voor Kerst worden nu nog donkerder. Of het nu gaat om corrupte leden van het Europese Parlement, chantage veto’s van de Hongaarse premier Orban of de gruwelijke beelden uit Oekraïne, machtswellust en zelfverrijking voeren de hoofdtoon. Is er dan geen lichtpuntje te zien?
Ja, Het Kind. Maar wat gebeurt er dan toch met al die mooie kernwaarden die we er in stoppen. Blijkbaar zijn deze voor het allergrootste deel verdampt bij invloedrijke volwassenen die, zoals eerder omschreven, in de spotlights staan en daardoor in het nieuws komen. Als het om nieuws gaat, staan de volwassenen – waar onze kernwaarden wel zijn beklijfd – in het donker. Dus we moeten wat meer in het donker kijken om lichtpuntjes te zien. Om dat beter te kunnen doen, moeten we de afstand tot elkaar verkleinen. Het versterken van de sociale cohesie in onze samenleving zal op iedere school een ankerpunt moeten zijn en zeker op een daltonschool. Investeren in “elkaar blijven zien” en respecteren.
Ik wens iedereen een warme kerst toe en voor het nieuwe jaar, mooie sociale voornemens die mogen uitkomen.
Willem Wagenaar
voorzitter NDV
Deel deze pagina
Uitgelicht
