Dalton en actualiteit
De uiterste inleverdatum voor deze column was zondag 20 maart. Op dat moment lag ik nog bij te komen van een griep met een longontsteking. Mijn hoofd stond er absoluut niet naar om een column te schrijven. Mijn focus lag voor die komende week bij de voorbereidingen van de Algemene Leden Vergadering (ALV). Het moment in het jaar dat het bestuur aan haar leden verantwoording aflegt.
Bij het doornemen van de stukken werd ik echter dinsdagochtend overvallen door een aantal nieuwsalerts op mijn telefoon. De wrede aanslagen in Brussel door zelfmoordterroristen eisten voor de zoveelste keer op rij de levens van onschuldige burgers die toevallig op die plekken aanwezig waren. Burgers op weg naar hun werk, scholieren op weg naar hun school, toeristen die hun reis aanvingen of vervolgden. De veiligheid in en buiten Europa wordt door een kleine groep kwaadwillenden zwaar op de proef gesteld. Daar waar we in onze samenleving gewend zijn geraakt om uit te gaan van vertrouwen in elkaar, wordt deze democratische attitude ondermijnd door brute aanslagen in het publieke domein. Aan het eind van de ALV heb ik stil gestaan bij de aanslagen in Brussel in relatie tot de ondermijning van vertrouwen. Laat ons onderwijs vooral de voeding blijven om te werken aan het vertrouwen in elkaar en jezelf. Ik ben me wel zeer bewust van het feit dat onze sociale oefenplaatsen waar leerlingen democratisch burgerschap bij wordt gebracht meer dan nodig zijn om de sociale cohesie in de samenleving te bevorderen.
Tijdens de ALV heeft de vereniging afscheid genomen van bestuurder Johan Oort. Johan heeft zich op verschillende gebieden verdienstelijk gemaakt voor de NDV. Hij heeft jarenlang een stevige bijdrage geleverd aan de visitaties binnen het VO. Daarnaast is hij voorzitter geweest van de regio VO, de commissie begeleiding en advies en de regioraad. Ook heeft Johan meegeholpen om de laatste daltoncongressen tot een succes te maken. Bij de totstandkoming van deze nieuwsbrief is Johan ook jarenlang betrokken geweest. Het bestuur neemt op woensdag 13 april afscheid van hem na het congres.
Het daltoncongres zal door ongeveer 500 leden worden bijgewoond. Het valt mij wel op dat het aantal congresgangers vanuit het VO op twee handen te tellen is. Ik vind dat uitermate teleurstellend, zeker gelet op het feit dat een flink aantal workshops specifiek voor het VO zijn ingericht.
De vacature binnen het bestuur, ontstaan door het afscheid van Johan Oort, wordt ingenomen door Anna-Paulien Smits, rector van het stedelijk Dalton College Alkmaar. Hier ging wel een heuse verkiezing aan vooraf omdat er nog een tweede kandidaat was. Jacqueline den Ouden, afdelingsleider van de daltonlocatie van het Haarlemmermeer Lyceum kreeg ook de steun van een aantal leden, maar moest met ons constateren dat Anne-Paulien als sterkste uit de stembus kwam. We zullen ongetwijfeld Jacqueline nog vaak tegenkomen in het daltonlandschap. De drive die ze heeft voor het daltononderwijs zal zich niet alleen tot haar eigen school beperken. Het Algemeen Bestuur heet Anna-Paulien van harte welkom.
Mijn telefoon braakte weer een aantal nieuwsalerts uit toen ik bezig was deze column te schrijven. Weer een aanslag? Dat gelukkig niet, maar het nieuws sloeg wel in als een bom. Mijn generatie mannen is opgegroeid met Johan Cruijff. We waren hem bij het potje voetbal buiten op straat. We hebben ons vergaapt aan zijn voetbalkunsten. We dankten aan hem de opkomst en glorietijd van Ajax in de begin zeventiger jaren. We barstten van vertrouwen als we de strijd moesten aangaan met andere grote clubs of voetballanden. Wat een bevrijding. Dat laatste gold zeker voor de Catalanen toen hij Barcelona in één jaar kampioen maakte en hij gezien werd als “de Verlosser” die de Catalanen weer hun trots teruggaf.
Dat hij naast zijn voetbal- en trainerskwaliteiten ook nog een boost heeft gegeven middels de Johan Cruijff Academie aan topsporters om ook te kunnen werken aan hun maatschappelijke carrière en het creëren van 200 Cruijff courts, speelveldjes voor de minder bedeelde kinderen, geven een extra dimensie aan zijn maatschappelijke betrokkenheid.
Johan Cruijff is niet meer, ik snak nu al naar een ander die een voorbeeld voor mij kan zijn.
De volgende keer toch weer op tijd mijn column inleveren?
Willem Wagenaar
voorzitter
Deel deze pagina
Uitgelicht
