Cody, het blije ei!

Teun van der Kolk *)

Mijn naam is Teun. Ik zit in groep 7 van openbare daltonschool ’t Gijmink in Goor. In dit artikel wil ik jullie van alles vertellen over Cody. Zij is onze schoolhond. Zij is een beetje een blij ei! Vrolijk en lief. Alle kinderen op school zijn gek op haar.

Labradoodle

Cody is een rashond, een labradoodle. Zij heeft bruine krulletjes en verliest geen haren. Daarom hebben kinderen op school geen last van haar vacht. Dat wordt hypoallergeen genoemd. Cody is echt een gemeenschapsdier, een allemansvriend. Zij vindt het fijn om op school kinderen om zich heen te hebben. Maar ook de juffen en meesters vindt ze leuk. Als Cody op school is, maakt ze eigenlijk iedereen blij. Als kinderen Cody ergens op school zien, zeggen ze vaak: “Hoi Cody!” Dan krijgt ze vaak even een aai. De kinderen begroeten dan niet eens eerst de juf of meester. Maar ze richten zich natuurlijk heel snel op de hond. Ze vinden het allemaal leuk om Cody even te zien.

Labradoodles zijn intelligente en vriendelijke honden. Cody is in 2021 geboren en omdat Cody nog niet zo oud is, is ze nog speels.

Juf Hester Pasman is haar baasje. Zij neemt Cody na school altijd mee naar huis en als juf Hester op kantoor van het schoolbestuur werkt, gaat Cody ook daar met haar mee naartoe. In de vakanties woont onze schoolhond ook bij haar gezin thuis.

Ik denk dat katten geen schoolkat kunnen worden. Honden voelen mensen beter aan. Die hebben daarvoor een extra zintuig. Die voelen echt aan hoe jij je voelt. Dat hebben katten helemaal niet. Die gaan hun eigen gang. Cody weet of je onrustig of verdrietig bent. Dat heeft mijn eigen hond ook.

Een schoolhond worden

Ik denk dat veel rashonden wel een schoolhond zouden kunnen worden, maar labradoodles zijn daar heel geschikt voor. Hun karakter is vriendelijk en vrolijk en ze zijn intelligent. Ze zijn sociaal en vinden het leuk om spelletjes en opdrachten te doen.

We hebben thuis zelf ook een labradoodle. Dat is ook een lieve en vrolijke hond, maar die heeft niet geleerd om schoolhond te zijn. Mijn eigen hond voelt ook wel aan wanneer ik verdrietig ben, heeft ook verschillende woordjes geleerd en je kunt hem wel wat opdrachten geven. Verder voelt hij ook goed aan wanneer we ‘uit’ gaan of gaan eten, of wanneer er iemand op bezoek komt. Maar als wij allemaal onrustig zijn, is onze hond dat ook. Daarom is mijn eigen hond minder geschikt als schoolhond.

Maar Cody heeft echt het karakter om een schoolhond te zijn en heeft ook geleerd hoe dat moet. Toen Cody geboren was, heeft de fokker de puppy’s zorgvuldig geobserveerd en advies uitgebracht. Ze heeft gekeken hoe de puppy’s met hun broertjes en zusjes omgingen en heeft toen juist niet een puppie gekozen die heel druk en temperamentvol was en zeker ook niet een die gromde. Honden die rustig, sociaal en vriendelijk zijn, kunnen het best een schoolhond worden.

Als puppie heeft Cody met veel mensen en kinderen kennis gemaakt. Dat heet socialiseren. Dat is natuurlijk belangrijk voor een schoolhond, want ze moet het leuk vinden om met veel mensen en kinderen om te gaan. Daarna heeft juf Hester met Cody verschillende cursussen gevolgd. Eerst natuurlijk een puppytraining en een pubertraining voor honden. Daarna heeft ze een basiscursus gedaan voor gehoorzaamheid en  een opleiding tot schoolhond. Juf Hester heeft tijdens die cursussen geleerd om het gedrag van Cody zelf ook te lezen en geleerd hoe ze Cody kinderen kan laten helpen.

De schoolhond in actie

De afgelopen periode heb ik een tijd met Cody gewerkt. Ik voelde me soms onzeker bij het werk en dat leverde stress op. En juist kinderen met stress, zoals ik er een was, kunnen door Cody geholpen worden. Doordat zij heel rustig is, zorgde Cody ervoor dat ik ook rustig werd. Na een paar keer kende zij me goed en kwam ze naar me toe. Ze legde zelfs haar kop op mijn schoot. Daar werd ik meer relaxed van en dat is natuurlijk plezierig. Ze ging ook bij me liggen en gaf me het gevoel dat we samen zijn.

We hebben samen ook verschillende oefeningen gedaan. Cody vindt het leuk om spelletjes te doen. Juf Hester had eerst een parcours uitgezet, die ik samen met Cody moest lopen. Ik leerde daarbij hoe ik met mijn lichaam en met commando’s aan Cody duidelijk kon maken wat zij moest doen. Want hoe duidelijker ik ben, hoe beter zij weet wat ze moet doen. Ik moest dan stevig staan en had brokjes in mijn hand. Die mocht zij niet pakken. Met mijn lichaamshouding en op mijn teken moest Cody dan wat doen. Ik had de regie en mocht de hond belonen als ze het goed gedaan had.

Ik heb tijdens de begeleiding ontdekt welke oefeningen mij helpen om stress te verminderen. Die oefeningen heb ik gedaan met Cody. Met juf Hester heb ik ze eerst goed doorgesproken. Er is een persoonlijk kaartje gemaakt. Die gebruik ik in de klas, maar ook thuis. Verder heb ik diverse keren een parcours gelopen en hierop gereflecteerd. Daar heb ik ontdekt waar ik goed in ben en daarbij heb ik kwaliteitskaartjes gezocht.

We hebben ook een stressmeter gemaakt. Die kan ik inzetten in de groep. Ik kan daarop aangeven hoeveel stress ik voel. Zo zie ik wanneer ik oefeningen moet doen om de stress te verminderen.

Door eerst dingen te doen, waar ik echt goed in ben, kreeg ik vertrouwen. Dat heb ik bijvoorbeeld geleerd door met Cody een parcours te lopen. Ik was behulpzaam voor Cody en zij voor mij. Cody moest zigzaggend lopen en door een tunnel heen en lopen met een evenwichtsoefening. Dat vond Cody spannend. We hebben heel oplossingsgericht gewerkt en ik heb haar daarbij geleerd hoe ze het wel kon doen.

Het zelf bouwen van een parcours heb ik zelf gepland. Ik vroeg me af of looproutes wel handig waren en of Cody het wel kon doen. Moest ik het aanpassen? En hoe dan en waarom dan? Ik heb het lopen van de parcoursen ook herhaald, zodat het steeds beter ging.

Ik moest het altijd eerst zelf ervaren; daarna probeerde ik het uit en voerde we erover een gesprek. Zo leerde ik met mijn lichaamshouding, met non-verbale communicatie en met commando’s Cody te zeggen wat er moest gebeuren. Ik kon met mijn hand sturen waar zij heen moest. Het grappige is, dat dat niet alleen met onze schoolhond handig is, maar ook als je om wilt gaan met andere kinderen.

De hond heeft aangegeven hoe we het moesten doen, want als ik heel druk ging doen en niet duidelijk was en precies wist en zei wat er moet gebeuren, dan ging het parcours niet goed. Zo leerde ik steviger in mijn schoenen te staan en beter te plannen wat Cody en ik samen moesten doen. Dat hielp me ook bij het plannen van mijn werk. Ik leerde mijn werk beter overzien en maakte me daardoor minder zenuwachtig. Ik gebruik nu wat ik met Cody geleerd heb, ook in de klas.

Ik zag ook dat als ik druk was en over grenzen ging, Cody ging liggen. Je kunt aan de hond zien of je het goed doet en je je goed voelt.

Ik denkt nu ook beter na over het omgaan met mijn eigen hond. Natuurlijk is en blijft het wel gewoon een hond. Die is speels en blij om mij te zien en om in het bos met takken te spelen.

Aan het eind van de periode waarin ik met Cody mocht werken, was het wel slikken dat het stopte. Ik heb het heel leuk gevonden en ik miste het werken met haar. Maar gelukkig is ze elke vrijdag op school en kan ik altijd even binnenkomen om haar te knuffelen. Het is natuurlijk fijn dat ik nu gewoon beter kan doorwerken. Ze zal zich mij wel blijven herinneren. Je ziet soms dat Cody zijn poot tegen het glas van de deur zet, als ze buiten kinderen ziet spelen, waarmee ze gewerkt heeft.

Alle kinderen vinden het leuk

Cody is ook een hond waaraan voorgelezen wordt. Dan gaat zij er rustig bij zitten of liggen en kunnen kinderen oefenen met voorlezen of met duolezen. Cody heeft geen kritiek; ze oordeelt niet en maakt geen onderscheid.

Soms is er wel eens een kind die bang is voor honden, maar dan kan Cody helpen om van die angst af te komen. Ze is lief en voorzichtig. Dan oefent zo’n leerling eerst met voor het raam zwaaien naar Cody. Daarna doet zo’n leerling dan oefeningen met Cody om van de angst af te komen.

Als kinderen voor het eerst op school komen, leren ze de weg in het gebouw met Cody. Dan is er een ‘hondleiding’ door de school. Cody loopt dan rustig mee. Zij wijst de weg.

Alle kinderen van onze school kennen Cody. Als er een pauze is, loopt Cody vaak ook op het plein. Dan kunnen alle kinderen even rustig Cody aaien of aandacht voor haar hebben, maar dat moeten ze wel altijd eerst vragen. Cody kwispelt veel. Ze vindt het leuk als ze aandacht krijgt.

Cody helpt ook wel eens als iemand in de klas moet huilen. Dan wordt er wel gezegd: “Wil jij Cody de klas laten zien?” Dan stopt het huilen vaak al gauw. Cody helpt bij het je afleiden als er zware dingen zijn.

Er wordt nooit zonder toezicht met Cody gewerkt. Juf Hester is er altijd bij. En als Cody aan het werk is, heeft ze haar tuigje om. Dan weet iedereen op school dat ze aan het werk is.

Ouders

Niet alleen de kinderen en juffen en meesters op school vinden het leuk dat we een schoolhond hebben. Ook de ouders vinden het een goed idee, zelfs de ouders die thuis zelf geen dieren hebben of die vanuit hun cultuur niet gewend zijn om honden in huis te hebben. Om Cody met hun kind te laten werken, is er bij ouders van onze school nauwelijks een drempel. Maar vaders en moeders moeten wel officieel toestemming geven.

Past een schoolhond bij dalton?

De scholen van het bestuur hebben allemaal een schoolhond. Er zijn maar liefst zes honden! Dus het is zeker niet zo dat een schoolhond alleen maar past bij een daltonschool. Maar het past wel heel goed bij dalton en bij hoe we op onze school leren.

Op een daltonschool moet je leren het werk zelf te doen. Dan helpt Cody ons wel bij het plannen en doorwerken. Cody helpt ook om zelfvertrouwen te krijgen, om relaxed te worden en bij het leren om dingen zelfstandig te doen. Ze helpt ook bij het samenwerken en bij het leren overleggen. Als je met Cody werkt, moet je ook leren communiceren. Hoe doe je dat duidelijk? En hoe reflecteer je op wat je doet en hoe je iets doet? Daar heb ik Cody steeds minder bij nodig.

Cody is nooit chagrijnig. Ze is enthousiast en heeft er altijd zin in. Je ziet altijd dat zij het leuk vindt om met je te werken. Ze is een allemansvriend, echt een blij ei! En als zij haar tuigje om heeft, dan weet iedereen, ook zijzelf dat ze aan het werk gaat.

*) Teun van der Kolk is leerling van groep 7 van daltonbasisschool ’t Gijmink in Goor.

van der Kolk, T. (2025). Cody, het blije ei! DaltonVisie13-30.